Sinds 1 januari 2022 zijn wij als stichting NNZF officiëel ANBI gecertificeerd.  

In 1990 is de Werkgroep opgericht door enkele nabestaanden die deel hadden genomen aan een gespreksgroep georganiseerd door de afdeling Preventie van de RIAGG Friesland. Zij waren overtuigd geraakt van het belang van de steun van lotgenoten voor de rouwarbeid na de zelfdoding van een dierbare wilden zich daarvoor gaan inzetten. Daarnaast zagen zij de noodzaak van een betere opvang van nabestaanden door professionele betrokkenen zoals politie, huisartsen en andere hulpverleners.
Als een tweede belangrijk doel voor de Werkgroep werd dan ook het voorlichten van professionals gezien. Op 9 juli 2015 is de Werkgroep omgezet in een Stichting. Een belangrijke reden daarvoor is dat we nu een rechtspersoon zijn. Instanties zijn eerder geneigd om met een rechtspersoon in contact te treden dan met een werkgroep. We verwachten daarmee beter in staat te zijn ons belangrijke werk voort te kunnen zetten.

Isolement

Iemand verliezen door zelfdoding, geldt als één van de meest ingrijpende ervaringen die een mens kan meemaken. Zoiets goed verwerken, kost veel pijn en moeite en leidt vaak tot eenzaamheid. Er rust een groot taboe op zelfdoding en de omgeving weet zich er vaak geen raad mee. Nabestaanden komen dan ook gemakkelijk in een isolement terecht.

Lotgenotencontact

Soms denk je als nabestaande dat je gek wordt en dat niemand je begrijpt. Tijdens gesprekken met andere nabestaanden kun je ontdekken dat er mensen zijn die heel goed aanvoelen watje doormaakt. Een belangrijke steun is het vinden van begrip, herkenning en vooral erkenning. Contact met andere nabestaanden kan op verschillende manieren: in een gespreksgroep, met andere individuen of als echtparen.

Gespreksgroepen

Op verschillende plaatsen in heel Nederland zijn goede ervaringen opgedaan met gespreksgroepen, hetzij onder leiding van professionals hetzij geleid door lotgenoten als ervaringsdeskudingen of een combinatie van beide. Voor 10 bijeenkomsten van 2 uur éénmaal per veertien dagen komen nabestaanden dan bijeen om met elkaar te kunnen praten. Het gaat niet om theoretische verhandelingen of om therapeutische processen, maar om het kunnen delen van ervaringen. Per bijeenkomst kiezen de deelnemers daarvoor een thema.

Samenstelling

Nabestaanden die naar dit soort gespreksgroepen komen, hebben verschillende soorten verlieservaringen, zij verloren een partner, ouder, een kind, een broer of een zus, een schoonzus/zwager. Maar ook mensen die een zeer intieme vriend of vriendin zijn kwijt geraakt door zelfdoding, zijn welkom. Het gaat er ook niet om hoe lang het geleden is, rouwen om een zelfdoding neemt veel tijd in beslag, het kan jaren duren voordat je een beetje grip op de zaak hebt.

Zelfhulp

Het is uitdrukkelijk niet de bedoeling dat contacten met andere nabestaanden een soort van therapie worden. Het kan helpen om van anderen te horen hoe zij het proberen te verwerken. Maar ook het kunnen doorgeven van eigen ervaringen aan anderen kan helpend zijn, zo helpen mensen zichzelf. Nabestaanden zijn in staat hun negatieve ervaringen om te zetten in positieve, ze kunnen 'ervarings-deskundige' worden.

Voorwaarden

Er worden nauwelijks voorwaarden gesteld aan deelname aan een gespreksgroep, of voor het op andere wijze in contact komen met andere nabestaanden. In een gespreksgroep gaat het er wel om dat je woorden kunt geven aan gevoelens en gedachten en datje ook open kunt staan voor anderen. Wanneer je nog maar net iemand hebt verloren en de chaos binnenin jezelf erg groot is, kun je maar beter nog niet aan een gespreksgroep beginnen. Dan is individueel contact in zo'n situatie een beter middel. Deelnemen aan een gespreksgroep kan gelijktijdig plaats vinden met het volgen van therapie omdat het om twee verschillende 'hulpmiddelen' gaat. Er is ook geen leeftijdsgrens. Wanneer het gewenst is kunnen we ook mensen van een bepaalde leeftijd of met een bepaald soort verlieservaring bij elkaar brengen. Bijvoorbeeld een jongerengroep of een groep ouders die een kind verloren.

Voorlichting

Dit kan op diverse manieren en aan verschillende doelgroepen: * nabestaanden, mensen die met hen meeleven of die vanwege hun studie geïnteresseerd zijn, ontvangen informatie of advies. * mensen die beroepshalve met zelfdoding geconfronteerd worden zoals hulpverleners, artsen, pastores, politie, leerkrachten * 'het grote publiek' door medewerking aan programma's op radio of TV

VDZ Project

In een samenwerkingsverband van de Stichting Nabestaan Na Zelfdoding Friesland met de GGZ en de GGD is het VDZ (verlies door zelfdoding) project opgezet. Dit betekent dat er begeleiding voorhanden is die uit een viertal gesprekken bestaat met een sociaal psychiatrisch verpleegkundige die hier speciaal voor is opgeleid. Dit wordt vergoed door de zorgverzekering.

Doelstelling

1. Organiseren van lotgenotencontact.
2. Voorlichten van nabestaanden en hun omgeving.
3. Bevorderen deskundigheid van professionele hulpverleners.
4. Zelfhulp verder ontwikkelen en vormgeven.

De Stichting neemt ook deel aan regionale en landelijke netwerken van organisaties voor nabestaanden en patiënten- en consumentenplatforms zoals het PP/CP Friesland